.

Στο μπλογκ του Μπερεκέτη, μπορείτε να κατεβάσετε έργα του συνθέτη Γιώργου Χατζημιχελάκη.

Κι' ένα μπαρόκ

Henry Purcell: The Fairy Queen (complete)
Christophers, The Sixteen, et al

Info
CD1
CD2

Cocteau, Satie & Les Six

Info
Download

Όταν ο Μότζαρτ πήγε στην Αίγυπτο.

Το Soundtrack αυτού του ποστ του κ.Ιάγου. Και οι δύο δίσκοι είναι εξαιρετικοί, ο πρώτος όμως, μου αρέσει περισσότερο. Νομίζω πως η δουλειά αυτή έπεσε θύμα της ισλαμοφοβίας που διακατέχει την Ευρώπη--εύλογη ίσως αλλά όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα χλωρά καίγονται με τα ξερά-- κι έτσι δεν εκτιμήθηκε αρκετά και σίγουρα πολλοί τη βρήκαν και "βλάσφημη". Σιγά το καλσόν, κορίτσια. Όταν ακούω το Al Sahara από τη Φαντασία σε Ρε Μείζονα του Μότζαρτ ( CD2) πάντως, νοσταλγώ το σπίτι μου.

Απόψε το πρόγραμμα έχει όπερα στο Μέγαρο και ανυπομονώ να βυθιστώ στον ονειρικό κόσμο του Μπαρόκ που για ένα Μεσογειακό αποτελεί την επιτομή του εξωτισμού.

Mozart in Egypt.


Mozart in Egypt 2

Michael Nyman-The Piano Sings

" All my music starts out as piano music so the opportunity to get back to that essence appealed to me. Hence my desire to make this album a personal signature as composer/performer. I have deliberately focused on my more song-like music: the album title suggested itself".

Michael Nyman--February 2005

Αυτός είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος, ladies and gentlemen. Ακούγεται βράδυ, με κλειστά φώτα. Παίξιμο τρυφερό, σχεδόν δειλό αλλά τόσο εκφραστικό και συναισθηματικό. Οι μουσικές φράσεις-σκέψεις κατευθύνονται κατευθείαν στο "στομάχι". Λίγο μελαγχολικό, προειδοποιώ. Μια ιδέα, όμως. Όχι πολύ.

Από τους δίσκους που τους ακούς συνεχώς.

Τα κομμάτια είναι soundracks ταινιών ( The End of the Affair, The Diary of Anna Frank, Wonderland, Gattaca, The piano, Man with a Movie Camera, The Claim).

Εδώ.

Michael Nyman-The piano

Ας κάνουμε κι εμείς οι κλασικοί ένα βήμα προς τη μεριά των συγχρόνων χωρίς να παραβιάσουμε κι εμείς τις αρχές μας.

Ίσως γιατί έχει γράψει την μουσική για την πλέον αγαπημένη μου ταινία, τα "Μαθήματα Πιάνου", ίσως γιατί καταλαβαίνω απόλυτα τη μουσική του στην οποία ακούω διηγήσεις ιστοριών αλλά και σκέψεις, ο Michael Nyman είναι πολύ δημοφιλης στη δισκοθήκη μου και συχνά επιθυμώ ν'ακούσω τα έργα του και παίζω τα CD του, ειδικά κατά τις βραδινές ώρες. Πέρσυ την Άνοιξη είχα φορτώσει τα άπαντα στο ipod και τον άκουγα μανιωδώς. Για κάποιο λόγο που δεν έχω ακόμη προσδιορίσει, ακούω πάλι αυτές τις μέρες συνεχώς τους δίσκους του.

Θ'ανεβάσω σιγά-σιγά όσους δίσκους έχω από τη σειρά που εξέδοσε ο ίδιος--The Composer's Cut Series και αρχίζω με το The Piano.

Εδώ.

Υ.Γ Αποφεύγω να λινκάρω πληροφορίες για τους δίσκους από τους επίσημους διακτυακούς τόπους γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να μάθουν ότι ανεβάζουμε CD τελευταίας κυκλοφορίας...

London Sinfonietta

Παρ' όλο που η ύπαρξη διασκευών από Aphex Twin & Squarepusher ίσως φέρουν στο μυαλό λιγότερο πετυχημένα πειράματα του παρελθόντος, όπως αυτό του πρώτου διδάξαντα -και πρόσφατα μακαρίτη -Sir Malcolm Arnold, ή αυτό, αυτό και στα καθ' ημάς αυτό, εν τούτοις δεν είναι καθόλου έτσι.

Warp works & 20th century masters
Info
CD1
CD2

Portsmouth Sinfonia

(Για να συντονιστώ με το πνεύμα των φίλων του μπλογκ, χωρίς να παραβιάσω τις αρχές μου.)
Αν και πρόκειται για ένα προτζεκτ του Gavin Bryars σε παραγωγή του Brian Eno (που παίζει και κλαρινέτο στην ορχήστρα), πριν κατεβάσετε το Plays the Popular Classics, δείτε περί τίνος πρόκειται εδώ.

Robert Schumann-Carnaval. Les Papillons

Άλλος ένας εξαιρετικά φρέσκος δίσκος, άλλος ένας Σούμαν. Για τα έργα που περιλαμβάνει αυτός ο δίσκος, τον συμβολισμό τους και τη σημασία τους στην ιστορία της Μουσικής, θα γράψω κάποια στιγμή αρκετά τώρα, αρκούμαι να επισημάνω ότι ακούγοντας τον δίσκο μπορεί κανείς να πάρει μια καλή γεύση για την εξέλιξη της πιανιστικής ιδιοφυίας του Σούμαν αφού τα τρία έργα, ορίζουν την αρχή και το τέλος της δημιουργικής δεκαετίας κατά την οποία ο συνθέτης έγραψε έργα για πιάνο, πριν στραφεί αποκλειστικά στη σύνθεση κοντσέρτων και συμφωνικών έργων εξαιτίας της υγείας του.

Τα έργα είναι πολύ συγκινητικά. Πάλλονται από μια ρομαντική διάθεση αλλά και μια εξαιρετικά λεπτή αίσθηση του χιούμορ που προκαλεί η συνειδητοποίηση της ματαιότητας της ζωής.

Ο Stefan Vladar εκτελεί, δεν ερμηνεύει όπως η Γκριμώ αλλά αυτό δεν μας πειράζει καθόλου όταν πρόκειται για τέτοιο έργο.

Εδώ